اس ام اس بارانی-سری یک

اس ام اس بارانی

تلنگر کوچکی است باران

وقتی فراموش می کنیم آسمان کجاست

.

.

.

فصل باران است بارانی شویم/از درون جوشیم و طوفانی شویم

بوی خاک و بوی نمناک چمن/کیف دارد زیر باران تر شدن

در تمام قطره ها تکثیر شو/زیر باران خدا تطهیر شو

.

.

.

دمش گرم، باران را می گویم، به شانه ام زد و گفت: خسته شدی، امروز تو استراحت کن، من به جایت می بارم

.

.

.

حکمت باران در این ایام می دانی که چیست؟

آب و جارو می شود بهر محرم کوچه ها

السلام علیک یا اباعبدالله

.

.

.

سر زد به دل دوباره غم کودکانه ای/آهسته می تراود از این غم، ترانه ای

باران شبیه کودکی ام پشت شیشه هاست/دارم هوای گریه، خدایا، بهانه ای

.

.

.

به باران دل نبند که هر چهار فصل دیوانه ات خواهد کرد

اگر ببارد، از شوق

اگر نبارد، از دل تنگی

.

.

.

من از تمام آسمان یک باران را می خواهم، از تمام زمین یک خیابان را و از تمام تو یک دست که قفل شود در دست من

.

.

.

"پاییز" مرا عاشق می کند

"باران" عاشق تر

حالا تو بگو این "باران پاییزی" با من چه می کند؟

.

.

.

ترنم باران را نصار چشمانت می کنم نازنینم تا شبنمی شود بر سرخی گونه هایت و داغی بوسه ام را به پیشانی ات به یادگار می گذارم و دست نوازشم را به موهایت هدیه می کنم، که تا عمر داری مرا از خاطر نبری

.

.

.

باران می بارد، به حرمت کداممان نمیدانم

من همین قدر میدانم، باران صدای پای اجابت است

خدا با همه جبروتش، دارد ناز می خرد، نیاز کن

می گویند باران که ببارد، بوی خاک بلند می شود پس چرا اینجا، باران که می بارد عطر خاطره ها می پیچد؟

.

.

.

باران که می بارد دلم برایت تنگ تر می شود

راه می افتم بدون چتر، من بغض می کنم ، آسمان گریه

.

.

.

باران که می زند، همه چیز تازه می شود حتی داغ نبودن تو

.

.

.

دیشب که باران آمد، می خواستم سراغت را بگیرم اما خوب میدانستم، این بار هم که پیدایت کنم، باز زیر چتر دیگرانی

.

.

.

باران همیشه می بارد، اما مردم ستاره را بیشتر دوست دارند

نامردیست آن همه اشک را به یک چشمک فروختن

.

.

.

مثل باران های بی اجازه، وقت و بی وقت در هوایم پراکنده ای و من بی هوا ناگهان خیسم از تو!

.

.

.

حسن باران این است، که تبسم دارد

گرد غم از همه چیز، از همه جا می گیرد

همه جا بر همه کس می بارد و تعلق دارد به جهانی از عشق

.

.

.

دیر آمدی باران، دیر، من در جایی در حجم نبودن کسی خشکیدم

.

.

.

بغض هایم را به آسمان، سپرده ام

خدا به خیر کند باران امشب را!

.

.

.

آهای تو

توی این روزهای بارونی، فکری به حال جای خالیت کردی؟

.

.

.

پارسال با او در زیر باران راه می رفتم

امسال راه رفتن او را با دیگری در زیر باران اشک هایم دیدم

شاید باران پارسال اشک های فرد دیگری بود

.

.

.

نمک روی زخم است بارانی که بی تو می بارد

.

.

.

صدای باران می آید دلم جایی تنگ است

تو گریستی یا من؟ نمیدانم

شاید هم هر دوی ما

من برای او، و او برای دیگری

.

.

.

این هوای خوب بارانی، حال خوب می خواهد

ولی حیف، تو اینجا نیستی و باران بی تو یعنی سوزاندن تن سیگار

.

.

.

باران که می بارد، دلت را محکم بچسب

زیر باران، دل به اشاره ای می رود

.

.

.

شب های مهتابی با این که تاریکند، روشن اند و شب های ابری با این که دلگیرند، دست و دلباز

"چون در نهایت می بارند" و وقتی که می بارند "سخاوتمندانه" می بارند!

برای همه "یکسان"، "بدون چشم داشت" و "پاک"

.

.

.

چه باران ببارد چه نبارد

چه پاییز باشد چه نباشد

چه به روی خود بیاورم چه نیاورم

جای تو همیشه اینجا خالیست

.

.

.

باران که ببارد چتر هم که باشد اگر قرار به خیس شدن باشد خیالت خیس می شود

بهمین سادگی

.

.

.

هنوز روزای بارون به یادت ابر می چینم/با رویای تو درگیرم، چشاتو خواب می بینم

هنوز این لحظه بی تو، به بد حالی گرفتارم/نمی بینی که از عکست چشامو بر نمیدارم

.

.

.

باران که بیاید، از من جای کفشی باقی خواهد ماند و از تو مشتی خاطره باران خورده

.

.

.

گاه می اندیشم

چندان هم مهم نیست اگر هیچ از دنیا نداشته باشم

همین مرا بس که کوچه ای باشد و باران و خدایی که زلال تر از باران است

.

.

.

باز باران، بی طراوت، کو ترانه؟

سوگواریست، رنگ غصه، خیسی غم

می خورد بر بام خانه، طعم ماتم

یاد می آرم که غصه، قصه را می کرد کابوس

بوسه می زد بر دو چشمم گریه با لب های خیسش

.

.

.

باران، هم روی ستمگر می بارد و هم ستمدیده ولی بیشتر روی ستمدیده می بارد، زیرا ستمگر چتر ستمدیده را ربوده است

.

.

.

همواره تنهاییم، در جمع یاران هم

در یک کویر خشک، در زیر باران هم

.

.

.

صدای باران زیباترین ترانه خداست که طنینش زندگی را برای ما تکرار می کند

نکند فقط به گل آلودگی کفش هایمان بیندیشیم

.

.

.

زمانی شعر می گفتم برای غربت باران ولی حالا خودم تنهاترم

تنهاتر از باران

.

.

.

بارون بهونه است، آسمون نمی تونه اشکاشو نگه داره

.

.

.

باران در گلوی من، ابر کوچکی ست

می شود مرا بغل کنی؟ قول میدهم گریه کم کند

.

.

.

زیر سایبون چشمات تو شبستون نگاهت/یه جایی گوشه اشکات مچ عشقتو می گیرم

بین پاییز و زمستون انتظار و نم بارون/میون نامهربونی تا بخوای برات می میرم

.

.

.

شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی تو را با لهجه گل های نیلوفر صدا کردم

تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم

پس از یک جستجوی نقره ایی در کوچه های آبی احساس

تو را از بین گل هایی که در تنهاییم رویید با حسرت جدا کردم

.

.

.

تنها ادامه میدهم در زیر باران حتی به درخواست چتر هم جواب رد میدهم

می خواهم تنهایی ام را به رخ این هوای دو نفره بکشم

ببار باران من نه چتر دارم نه یار

.

.

.

با ابرها چه غصه پنهانی ست؟/این عصر چند شنبه بارانی ست؟

وقتی که می بریم مدام از هم/این عشق نیست، چاقوی زنجانی ست!